De afgelopen week stond in het teken van de klimaattop in Kopenhagen. Het was dé top om een stevig vervolg te geven aan het Kyoto-verdrag. De verwachtingen waren gespannen, de uitkomst echter mager. Er is geen officieel (juridisch) akkoord, aangezien niet alle landen de verklaring steunen. De belangrijkste punten waar men het wel over eens is, is dat de aarde niet meer dan twee graden mag opwarmen, dat er geld beschikbaar komt voor ontwikkelingslanden (30 miljard op korte termijn en 100 miljard op de lange termijn) en dat er meer inzicht gegeven zal worden over de (CO2-)uitstoot, onder meer door een lijst met beloftes die landen al gemaakt hebben. Echter scherpere doelen of een verdergaande reductie om de klimaatveranderingen tegen te gaan heeft geen overeenstemming bereikt. De Verenigde Staten is tevreden en noemt het ‘in actie komen van enkele grote industrielanden’, terwijl de Europese Unie het maar een mager resultaat noemt.
Wat betekent dat voor de huidige Nederlandse doelen? Er is geen (wettelijke) aanscherping van de eisen gekomen, de noodzaak om nog meer te doen is er niet vanuit de wereldwijde politiek. De voorgestelde 6% reductie (in 2012) kan met de bestaande maatregelen bereikt worden (in 2006 was er al 3% reductie gerealiseerd). Voorgestelde verhogingen van de energiekosten om investeringen in duurzame energie te financieren zijn dus wettelijk niet nodig, en met de huidige voorgestelde energienormen (EPC) kunnen we aan de voor Nederland geldende normen voldoen. Moeten we het dan daar maar bij laten?
Uit onderzoek voorafgaand aan renovaties is gebleken dat de energetische kwaliteit van woningen niet altijd aan de wensen voldoet. Sterker nog, 68% van de bewoners wenst een verbetering van de isolatie. Datzelfde onderzoek laat zien dat ruim 53% van de ondervraagde bewoners niet tevreden is over de ventilatie. Alle afspraken uit Kyoto of Kopenhagen ten spijt, bewoners willen toch graag verbetering.
Afgelopen jaren is er een aantal artikelen geplaatst hier op de kennisbank die de mogelijkheden voor energiebesparing hebben getoond. ‘Energiestrategie: niet passief, maar actief neutraal’ liet zien dat het realiseren van CO2-reductie op meerdere manieren mogelijk was. Passiefhuizen, maar ook door zelf energie op te wekken zijn grote sprongen te maken. ‘Kansen voor A-B-C’ liet zien dat voor iedere renovatie een passende oplossing is. In deze lezing staan de mogelijkheden voor energiezuinig renoveren centraal. Er zijn veel kansen om energiebesparing toe te passen, maar ze zijn wel gekoppeld aan de (mate van) de ingreep die wordt gepleegd.
‘Van levensduurdenken naar Milieu-Waarden-Analyse (MIWA)’ trekt dit nog breder, door naast energie ook naar materiaal en naar de kosten te kijken. Het laat zien dat er voldoende kansen zijn voor CO2 reductie in de bestaande bouw. De komende jaren moeten we die kansen gaan benutten, dan kunnen de benodigde verbeteringen aan woningen gerealiseerd worden, en tevens laten zien dat hoge ambities best waar te maken zijn. Wellicht een voorbeeld voor sommige ‘grote industrielanden’ voor de klimaattop in Mexico in 2010?
Energiebesparing van onderop maakt het wonen van alle dag ook nog aangenaam. Misschien zijn over vijf jaar bewoners meer tevreden en besparen ook nog eens geld.
